Koekje van eigen deeg, 2005, acryl, 30 x 40 cm

Aanwezig afwezig

Het is paradoxaal, een vreemde aanwezigheid.
Niemand houdt er echt van. Er is geen diepte meer. De grond is
weg. Alles wemelt in je ogen. Alles lijkt kleiner. Als ik geen diepte
meer voel hoeft het niet meer. Ik ben een jongen.
Mijn jonge kop, vergroot tot mensenhoofd, weet alles en niets.
Ik buig dat hoofd. De natuur is sterker.
Het kan ook zijn dat ik toen niets te melden had en wat doorhamerde.
Ik verloor in ieder geval mijn kalmte en kreeg daardoor tijdelijk een
klein geheugen. Noem het een muggengeheugen.
Door af en toe te grommen, mijn nieuw gedragskenmerk, hield ik
iedereen op gepaste afstand. Gericht grommen bleek verstandig.
Daarna was het wachten geblazen en niet te veel opvallen
Bovenstaande tekst slaat op mijn kindertijd, ik had last van een
zwerm doorzichtige muggen.
Heel vervelend, je krijgt er bloedarmoede van.

Fantasma, 2005, acryl, 100 x 80 cm

Interieur

Naar de muren wordt altijd gekeken, daarom moet je er schilderijen
en andere decoraties aan hangen. Alles moet stijlvol van kleur en
goed van structuur zijn.
In een huis zien we nooit de grond, we zien alleen de vloer, bekleed
met tapijt of hout. Als we bij uitzondering de echte grond zien, aarde,
dan hebben we met een purist te maken en dan moeten we medelijden
hebben met de eigenaar van zo’n huis.
Grond is wel erg belangrijk, zelfs het kleinste lapje grond maakt je blij.
Alles is tenslotte uit de grond voortgekomen. Het enige waar een mens
bang voor moet zijn is als de grond zich gaat vervelen, dan gaat hij
geeuwen of zoiets, met alle gevolgen daarna.
Sommige mensen worden van een schoon huis erg onzeker. Het geeft
hun het gevoel of ze een groot toilet binnen komen, wat ongevraagd
een vervelend gevoel geeft.
Een schoon, fris huis geeft in het algemeen ruimte en kracht.
Thuis zijn alle dingen in hokjes verdeeld en als we moe zijn gaan
we op een stoel of bank zitten. Nog net niet naar bed.
We doen de luxaflex, een heleboel oogleden die open en dicht kun-
nen, dicht. Sluiten ons af voor de donkere buitenwereld en de ver-
halen komen binnen:
Zo was er iemand die een nieuw huis heeft gevonden. Hij gaat het
opknappen, zet er netjes een slot in, alles loopt op rolletjes.
Buiten bekijkt hij in volle tevredenheid het knappe resultaat.
Onverwachts slaat een windvlaag de deur dicht. Nu pas weet hij
zeker dat dit slot het huis uitstekend afsluit, hij kan er niet meer in.

Dirty dog, 2013, schets

Toppie

Als ik fluit, vallen mijn tanden eruit, dat is beter voor het geluid  –
zong het in mijn hoofd. Ik kreeg het er niet meer uit, het was ka-
merbreed gevuld.
Ik kan dus lachen om zoiets onnozels, mijn lachsmid komt niet
van ver. In een geordende wereld ben je verplicht enig afstand te
nemen van serieuze zaken. Anders red je het niet. Jezelf op de hak
nemen hoort daar zeker bij.

Maar als je palet je in de steek laat, dan  ervaar ik het als verraad.
Mijn kroon verdwijnt in een bos bloemen, mijn blijdschap verliest
zijn geur. Ineens is je palet een naar monster, je gaat er van stinken,
het rot aan jezelf. De dichte deur is ook nog eens op slot.
Je ogen zijn dun geworden, maar je weet nog van schone tempels
waar vloervochtigheid je doet wankelen. Pas op voor een spagaat!
Het wordt nu tijd dat we de baas te worden over dat palet.
De kleuren moeten aandragen. Al het stijfzinnige gaat eraan. Zelfs
modderglansen willen wel eens sprankelen. Kleuren die vruchtbaar
zijn moeten oevers vinden. De ijdele roem wil beslapen worden met
het geoefende groen. Anders wordt het nooit wat.
Ook:
Het palet heeft de elegantie van een wendbare kont en is gewassen
door pigment.