Voltooid

Junior Blossoms, 2012, schets

2012_junior blossoms_schets_k

Niet thuis / wel thuis

Dat er iemand was waarmee hij wel eens zoende, had hij al eens
verteld. Vrienden vertel je alles, vrienden hebben geen geheimen.
Men vond het fijn voor me (logen ze allemaal). Ondertussen hielden
ze hem stevig in de houdgreep. Nieuwe liefdes maken oude vriend-
schappen vaak stuk. Neem haar eens mee, riepen ze in koor.
Dat vond hij een goed idee. Iedereen kon dan zien dat hij een andere
weg was ingeslagen. Het andere leven, zijn eigen leven, beviel hem
meer dan prima.
De dag brak aandachtig aan. Hij zou haar ophalen om het haar ge-
makkelijker te maken. Onderweg kocht hij een boeketje bloemen.
Het waren mooie, frisse jonge lentebloemen, dat zou haar lichter
maken.
Nadat hij een kwartier tevergeefs aan haar deur had staan bellen,
besloot hij toch maar de huissleutel, die sinds een tijdje aan zijn bos
hing, te gebruiken. Voorzichtig roepend ging hij naar binnen.
In bad lag ze, haar polsen doorgesneden.
Naast haar bad, op het statief, de draaiende videocamera. Hier was
over nagedacht! Het stond er allemaal keurig op, voorzien van een
keurige titel: Mijn bloed voor je vrienden.
Op de valreep had ze toch nog een werk voltooid.

Gezond verstand

Inwendige kop, 2013, boek 111, pagina 32

2013_b111_p32_inwendige kop_k

Andere stem

Mijn beste lezer valt. Je moet op je hoede zijn tegenwoordig. Als je
je kop er niet bij hebt valt hij er zomaar af. Dat komt door je tegen-
stem, die is vaak onwillig en werkt graag dwars.
In de hi-ha wereld val je zo herhaaldelijk en ongenadig dat je rustig
kunt zeggen dat het chronisch is. Je kunt zelfs beroepsvaller worden.
Verkeerde stunten brengen je op dat terrein en aldus gevloerd is niet
doodleuk. Dat voelt als een rotsmak over een stuk zeep.
Wij vliegen meestal door de tijd en merken niets. Het heeft niets met
lef te maken, dat is gewoon een kwestie van mazzel hebben. En dat
is maar goed ook. Je moet je verstand niet constant belasten, dan
kan je niet genoeg vrij vliegen. Je moet vertrouwen op je vertrouwen,
je hoeft niet iets te overwinnen. Als je jezelf uitlevert heb je niet direct
je ziel verkocht aan de duivel. Met mooie praatjes redt je het ook niet.
Dan komen de verleidingen veel te gemakkelijk om de hoek kijken of
er iets van hun gading is.
Het gezonde verstand regelt alles wel. Zij houden niet van wartaal. Zij
tikken alle gekheid weg met een stokje. Het lijkt wat op tovenarij.
Taal mag niet onberoerd zijn. Taal is nooit koud in wezen, taal is vitaal.
Met kleine schokjes laat de wereld weten dat zij kleine opdonders krijgt
van taal. Nu even niet wankelen, maar strelen en duwen. Je knikkende
knietjes houden zich daarbij aandachtig in.

Omhelzing

Monument voor muze en schilder, 2013, schets

2013_monument v muze&schilder_k

Lief lof

roos tussen de rozen
ik wil je niet plukken
bloem tussen de bloemen
lief tussen de liefjes
maar
ik ben geboren in je tuin
in een rozenbed
met jasmijn als kussen

ik roofde je leven
je gaf mij je leven
muze met je golvend haar
lief tussen de liefjes
maar
je bent je gedachten vergeten
ze drijven in het water
je boezemdauw zweet parels

kom dicht tegen me aan
laat de nachtegaal zingen
laten wij ons wassen
in versmolten liefde
want
mijn hart zoekt je hart
in nachten gemaakt voor liefde
omhels je geen ander
maar jezelf

Nachthand

De nacht, 2014, bewerkte foto

2014_de nacht_bfk

Nachtelijke swami

Als alle handlijnen zwijgen weet je dat het nacht is. Iedere nacht lekt
zwart, maakt het eens zichtbare onzichtbaar. De verbeelding laat zich
verder raden. Sommigen zeggen dat de nacht meeleeft met de doden.
Dat weet ik niet, al zit er iets in wat mij vertedert, dus laat maar.
Misschien is de nacht wel zo zwart omdat we dan alles kunnen vergeten.
Niet dat je alle hoop op moet geven, maar gewoon alles loslaten wat
daarvoor nog een rol speelde. Even leven in het grote niets.
De rust moet bouwen om later nieuwe betekenissen te kunnen geven.
Een nacht houdt niet van woorden, de dialoog mag zwijgen. Het niets
voedt je zonder dat je het voelt. Je wordt vanzelf een andere richting opgestuurd.
Dus geef de nacht je hand en zij zal goed voor je zijn.
De nacht is net zoiets als verhuizen, het brengt orde aan in het doolhof
van je bezittingen. Het is tijd voor de grote schoonmaakbeurt, noem
het desnoods witwassen: de zwarte nacht wast alles wit!

Roze vlek

De tuin, 2014, computertekening

2014_de tuin_ct

Tuingroen

tussen het zwart van de nacht
en het wit van de dag
zit het groen van de tuin
je roze ondergoed,
nergens verkrijgbaar
wappert gewillig in de wind

groen gekleurde natuurbrokken
vol zuurstof en melancholie
bedekken de rommelige aarde
en mijn slapeloze nacht

met mijn ziel bevochtig ik de leegte
en smelt de dag die volgt
laat mij naar je kijken
je geeft me licht

verloren gebouwen breken, brokkelen
wegsijpelende hoven verzamelen al het rot
deze tuin zal je beschermen
zoals dag en nacht een streepje blauw zoeken

Alles is lucht

Wit figuur, 2014 computertekening

2014_wit figuur_ct

Aangespoeld wit

de nacht is koud als ijzer
lichamen maken geen muziek
zijn stilte-gezangen in
een kooi van grauwe grijsheid

buiten vliegt de leegte
het wit van het lichaam
maakt een eilandvlekje
de glinsterzee trekt zich terug

iemand zet een ladder
voor mijn jeugdraam
een dobbelsteen kantelt zeven
een glimlach smelt

het ligt daar roerloos
als een dood woordenboekinsect
verbonden door eenzaamheid
pikken straks de vogels

tussen mijn dromen
is een hangbrug
naar jouw oever
het landschap is er

we zijn allemaal hangende
tranen, sterrenhemel,
vogels, regenbogen
alles is lucht

het is een ansicht voor de tijd
iemand draait de wereld rond
en ademt liefde, liefde, liefde
muziek stroomt muziek in

(gedicht op Ecila/Beyond the Echoes – The Sofa Managements)