Omhelzing

Monument voor muze en schilder, 2013, schets

2013_monument v muze&schilder_k

Lief lof

roos tussen de rozen
ik wil je niet plukken
bloem tussen de bloemen
lief tussen de liefjes
maar
ik ben geboren in je tuin
in een rozenbed
met jasmijn als kussen

ik roofde je leven
je gaf mij je leven
muze met je golvend haar
lief tussen de liefjes
maar
je bent je gedachten vergeten
ze drijven in het water
je boezemdauw zweet parels

kom dicht tegen me aan
laat de nachtegaal zingen
laten wij ons wassen
in versmolten liefde
want
mijn hart zoekt je hart
in nachten gemaakt voor liefde
omhels je geen ander
maar jezelf

Nachthand

De nacht, 2014, bewerkte foto

2014_de nacht_bfk

Nachtelijke swami

Als alle handlijnen zwijgen weet je dat het nacht is. Iedere nacht lekt
zwart, maakt het eens zichtbare onzichtbaar. De verbeelding laat zich
verder raden. Sommigen zeggen dat de nacht meeleeft met de doden.
Dat weet ik niet, al zit er iets in wat mij vertedert, dus laat maar.
Misschien is de nacht wel zo zwart omdat we dan alles kunnen vergeten.
Niet dat je alle hoop op moet geven, maar gewoon alles loslaten wat
daarvoor nog een rol speelde. Even leven in het grote niets.
De rust moet bouwen om later nieuwe betekenissen te kunnen geven.
Een nacht houdt niet van woorden, de dialoog mag zwijgen. Het niets
voedt je zonder dat je het voelt. Je wordt vanzelf een andere richting opgestuurd.
Dus geef de nacht je hand en zij zal goed voor je zijn.
De nacht is net zoiets als verhuizen, het brengt orde aan in het doolhof
van je bezittingen. Het is tijd voor de grote schoonmaakbeurt, noem
het desnoods witwassen: de zwarte nacht wast alles wit!

Roze vlek

De tuin, 2014, computertekening

2014_de tuin_ct

Tuingroen

tussen het zwart van de nacht
en het wit van de dag
zit het groen van de tuin
je roze ondergoed,
nergens verkrijgbaar
wappert gewillig in de wind

groen gekleurde natuurbrokken
vol zuurstof en melancholie
bedekken de rommelige aarde
en mijn slapeloze nacht

met mijn ziel bevochtig ik de leegte
en smelt de dag die volgt
laat mij naar je kijken
je geeft me licht

verloren gebouwen breken, brokkelen
wegsijpelende hoven verzamelen al het rot
deze tuin zal je beschermen
zoals dag en nacht een streepje blauw zoeken

Alles is lucht

Wit figuur, 2014 computertekening

2014_wit figuur_ct

Aangespoeld wit

de nacht is koud als ijzer
lichamen maken geen muziek
zijn stilte-gezangen in
een kooi van grauwe grijsheid

buiten vliegt de leegte
het wit van het lichaam
maakt een eilandvlekje
de glinsterzee trekt zich terug

iemand zet een ladder
voor mijn jeugdraam
een dobbelsteen kantelt zeven
een glimlach smelt

het ligt daar roerloos
als een dood woordenboekinsect
verbonden door eenzaamheid
pikken straks de vogels

tussen mijn dromen
is een hangbrug
naar jouw oever
het landschap is er

we zijn allemaal hangende
tranen, sterrenhemel,
vogels, regenbogen
alles is lucht

het is een ansicht voor de tijd
iemand draait de wereld rond
en ademt liefde, liefde, liefde
muziek stroomt muziek in

(gedicht op Ecila/Beyond the Echoes – The Sofa Managements)