Zomers portret, 2o12, boek 102, pagina 4

Zomer

Ik was zo blij dat ik de moed niet kon laten zakken.
Alles zou nu in orde komen. Toe dan maar, als het zo moet.
Er zijn tenslotte ergere dingen. En anders is er morgen vast
nog wel tijd om iets uit te proberen. Morgen zal de zon toch
zeker wel schijnen? De kaartlegger had het al voorspeld, de
gelukkige toekomst, laat ik niet zeggen de volledige toe-
komst, staat voor de deur. Ik hoef alleen nog maar die deur
te openen. Mijn welkome welstand zal weldra over enkele
ogenblikken beginnen. En dat zal ook eens tijd worden!
Ik voel me nu al overgelukkig, hoe zal het dan straks zijn als
ik de deur ga openen? Ik zal iets beleven waar ik het lang
niet over heb gehad. Denk ik.
Ik denk het, maar weet het niet zeker.
Dat de zon nu schijnt, dat is zeker.
Tien jaar later:
Was het maar voorbij, om te zien welke verrassingen het
volgende me brengt.

Nieuw werk aan de horizon, 2012, boek 101, pagina 33

Geluksgevoel

Een klavertje drie kan ook veel geluk brengen, het zoeken
naar het vierde blad juist oneindig veel ongeluk.
De wereld heeft dat al vroeg geleerd, toen hemel en aarde
nog niet waren gescheiden. Het ongedeelde stuk kwam toen
tot volheid en splitste zich in twee stukken, het lichte en het
zware stuk.
Het lichte was uiteraard zuiver, wat onzuiver was daalde neer
en dat werd toen de aarde. De hemel was stevig en robuust,
trad af en toe hevig in beweging; de aarde was zacht en ook
volgzaam, verkeerde oorspronkelijk in aangename rust.
Het geluksgevoel regeerde toen nog op aarde. Pas toen ze
beide hun posities hadden ingenomen gingen andere ener-
gieën van yin en yang in verbinding. Daardoor ontstonden
de dieren, later de mensen (de mens is eigenlijk een kouwe-
lijk blootgedierte en ging zich kleden).
Sommige mensen beweren nu dat een mens wel degelijk
verschilt van andere wezens, maar is dat wel zo?
Het feit dat mensen meestal geen geschubde, gevederde of
gepantserde huid hebben wil niets zeggen. Intellect of taal
zegt ook niets. Dieren kunnen op hetzelfde niveau zitten.
We weten het alleen niet omdat we dat intellect of die taal
niet kennen. Misschien hebben dieren wel een hogere be-
schaving dan mensen.
Af en toe ervaar ik mijn soortgenoten wel degelijk als vogels,
dan spreken zij in vogeltaal, zij kwetteren er lustig op los en
ook zij maken nestjes voor de broed om maar eens iets te
noemen. Niet voor niets noem je een rare snuiter ook wel
een vreemde vogel.
Een mens is een nietskunner en raar naaktgedierte.

Black Hole, 2012, boek 101, pagina 65

Doekvrees

Waar de mensen over praten is de nieuwe collectie en omdat
de kunstenaar verhalend is betekent dat: nieuwe anekdoten.
Hij maakt een verzameling van nieuwe wereldbeelden of nog
beter gezegd hij neemt zijn eigen fakkel over.
Er is veel schoonheid in zijn nieuwe werkmethode, er gloeit
iets nieuws onder de zon. Zelf beweert hij dat alles over
deugd en ondeugd gaat. Zijn ietwat boze ogen gaan er van
twinkelen, als hij dat opschrijft.
Anderen hebben het over leugens en verzinsels op het oude.
Alle onderwerpen en verhalen hebben recht om te bestaan,
al is dat geen garantie dat wat er over verteld wordt ook
waar is. Artiesten moet je so wie so nooit geloven.
Het mooie is dat de kunstenaar geen enkele doekvrees heeft.
Hij is vrij en alles mag of nee, moet van tijdelijke aard zijn.
Pas als het af is steekt hij zijn duim omhoog.
Als hij kon praten zou hij misschien zeggen dat een anekdote
zonder toelichting pas zijn ware schoonheid verborgen houdt.
Misschien houdt hij uit schaamte wel zijn mond en is hij een
rouwende, die zijn laatste snik op de mouw heeft gespeld.
Aan de andere kant is zijn eigen imitatie zo mooi dat je er
altijd geheimzinnig om moet glimlachen.