Maandelijks archief: juni 2012

Mestblije bloem

Geplaatst op door
Beantwoorden

IT flower, 2012, boek 101, pagina 44

Bloemp

Iedereen weet dat de zomer glanst uit niets en overvloed.
De bloemen worden dan dubbel gewassen in mestblije
luchten. Als dan het kleffe mensenvet toekomst biedt dan
weet je zeker dat de aanstormende bijen hun honing zoe-
mend zoeken en vinden. De natuur gaat altijd voor en door.
De zomerlusten neuzen gelukzalig, tonen zich desnoods in
een priestergewaad of nog wittere doeken. De bloemen
woelen nog in hun bed van aarde. Hun stampers zijn ge-
teld, vruchtbaarheid kent haar weg.
Het zomert plichtmatig en de wolken snotteren licht, dat is
gunstig voor het groeisel. Waakhonden gaan heftig te
keer en worden later als handdoeken uitgewrongen. Ten
minste, zo ervaren zij het, terwijl de natte schoenen huive-
ren. Regen geeft veel narigheid.
Als een dobbelsteen vol in de duisternis schijnt de wereld
vol drinkers en eters te zitten. Wat een tranendal als je
daar in gelooft. Op dat moment zingt de aarde blij, die weet
wel beter, zij laat anderen zeuren en zaniken. Verrukt op
opwaarts laat het alle zwanen zingen in anonieme eeuwig-
heid.

Vage kop

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het blauwe colbert, 2012, computertekening

Warhoofd

Eens was alles gelukkig onder de mooie ogen. De bergen
waren hier, de dalen daar, daartussen de baard van het ge-
vaar. Schaduwen werden keurig ik gedeeld, daar hoefde je
je geen zorgen over te maken, de stilte bleef toch onbewo-
gen. Alles leek uitgespeeld.
Toen hij zijn ogen opsloeg werden het eerst oren, zo ver-
doofd was hij. Zijn hoofd was zijn masker, zijn hoofd bleef
zijn masker. Hij was een luie geest. Het hoofd, dat hij voort-
durend klein hield en nat maakte om te kunnen denken,
heeft hij allang verlaten. Iedereen schijnt te willen weten
waarom. En dat vertelt hij niet. Zijn luie geest kan niet snel
schrijven, zijn traagheid is zijn lust.
Anderen zeggen dat hij een nog groeiende steen is in ons
literair vijvertje. Dat hij werkt en luiert op de juiste momen-
ten, want noodklokken hoeven niet altijd te klinken. Je
moet ze gewoon af en toe wat ontlasten. Meer niet.
Hij is een prettig warhoofd die weet dat er al wormen be-
stonden voordat ze mensen konden opvreten.
Kijk, er is van alles, maar niets is op zijn plaats zou je
kunnen zeggen. Dus van alles is nog te weinig of te veel.
Zoiets.

Dom, dom

Geplaatst op door
Beantwoorden

Notitiekop, 2012, computertekening

Ik ben er geweest

Rozen zijn woorden zonder tekens. Zonder betekenis zelfs.
Zonder denken is een roos veel, misschien zelfs alles.
Zo zou je in een hete zomer kunnen denken, na het strooi-
en uit eigen gekte van bruine suiker over een grasveld om-
dat je dan denkt dat het gras zoet is en dus niet meer
gemaaid hoeft te worden. Dom dom dom.
De hitte heeft je goed te pakken. Je zou er korte beentjes
van kunnen krijgen. Diep zuchten helpt dan echt niet meer.
Je gedachten beginnen te lijken op rotte appels en ruikt het
van binnen al sleets naar het dunne herfstgras. Uiteindelijk
zal je je woning alleen maar kunnen betreden door de on-
derdeur, terwijl het al bijna wintert. Grauwe regen zal nu
spoedig vallen. Het zal mij niet overvallen, ik ben er klaar
voor, goed voorbereid.
In mijn notitiekop is veel opgeslagen. Misschien iets te veel
voor het hoofd. Ik kan het weten, ik ben er vaak geweest.

Smaak

Geplaatst op door
Beantwoorden

De verzamelaar, 2012, bewerkte foto

Collectieman

Hoe bepaalt een verzamelaar hoe ver hij kan gaan?
Dat bepaalt hij natuurlijk mooi zelf, hij is zijn eigen en beste
adviseur. Zijn beschikbare aankoopbudget bepaalt de rest.
Alles uit vrije wil uiteraard. Het moet voor hem spannend
en uitdagend zijn. Foute aankopen horen er ook bij, dat
maakt hem alleen maar alerter en het creëert ruilobjecten.
De collectieman maakt zijn eigen tentoonstelling thuis mo-
gelijk. Enkele favorieten zullen altijd blijven hangen. Het
bijna fysieke beeld vecht met de emotie. Alles is wonderlijk.
Ook wonderlijk is dat verzamelaars weinig ziek zijn, zij kun-
nen geen slachtoffer zijn. Somberheid past niet bij hun uit-
straling. Een werk mag somber zijn, zij niet.
Of dat echt waar is weet ik niet, maar het klinkt aanneme-
lijk. Smaakvoorkeur, met abstracte of verhalende tendensen
is in de loop van de tijd zichtbaar. Vaak hebben ze het over
hun geraaktheid. Ziel en zaligheid.
De verzamelaar glimlacht: “Dat je dit allemaal van heel
dichtbij kunt ervaren is een weelde. En dat allemaal achte-
loos in het voorbijgaan. Ik voel mij een bevoorrecht mens.
Echt”.