Prins, 2003, 180 x 100 cm, acryl

     kasteelschets

Lichtelijk overdreven

Hij maakte carrière door geboorte. Hij was tenslotte prins.
Er werd van hem veel verwacht in een korte tijd. Het was een heksentoer
om dit contract tot een goed einde te brengen.
Het begon bij de opvoeding, alles was erg ethisch. Hij raakte daardoor
nogal geïsoleerd. Voedsel en schema-leer volgden. Soms zag hij zichzelf
als een kleine wereldramp. Een grote kon dus nog volgen.
Maar zover kwam het niet. Hij maakte een keuze om voortaan alleen
maar achter de feiten aan te hollen, dat gaf veel ruimte. Antwoorden
stelde hij graag uit. Ook weer tijdwinst!
Toen hij wist dat er van mannen steeds meer een multipele perfectie
werd verwacht ging hij snel zijn borst waxen, plus een frappante wenk-
brauwlift doen. Hij bleef daardoor jong en fris, ondank het vele bier.
Zijn eetstoornis was nog niet bekend in zijn land, ook de kwalijke gevol-
gen daarvan niet.
Het mooie van alles was dat zijn vrouw hem feitelijk redde door altijd en
op ieder moment de show te stelen. Ze gaf het volk een krachtige bood-
schap en men was nog heel lang zeer tevreden met die fopspeen.

Oefening voor de zon, 2008, boek 99, pag.47

Kringloop

de tuin biedt
haar vochtige schoot aan
het is nog vroeg
maar daar komt
de honger-zon aan
zij bestormt het gras
stormen om te stillen
een rijke damp volgt
de zon bepaald
altijd
zij is opper-zon
volgegeten schijnt zij
stijgend, hoog, fel
dag zon

voortvluchtig
is de hete zon
het is al middag
maar daar vliegt
de witte dek-wolk
zij hapt de zon
hap hap donker
een rijke bui volgt
de wolk bepaald
altijd
zij is lekkende lui
brakend plenst zij
de zon vrij
dag zon

zoveel zon
zoekt bleke maan
de avond valt
maar daar komt
de zware hemel
zij vervaagt licht
contouren stommen
pas als de maan
de zon wegschopt
is alles weer leuk
niet voor altijd
de tuin ontwaakt
en pakt de zon
dag maan

Klein afscheid, 2008, boek 99, pag.63

Afscheid van het kleine

Als kind trok ze zich na de geboorte niets aan van de koele ontvangst.
Ze kreeg een naam en kroop ongestoord door haar eigen wereldje.
Dat bestond in het vroege begin vooral uit het door vreemde mensen
uit haar wieg te worden getild met daarna de hoge tonen pruttelwoor-
den. Het was een groot geluk dat ze toen nog niet zoveel kon denken.
Zodra ze kon kruipen wist ze haar wereld onmiddellijk te vergroten.
Ze had een dagtaak aan haar geschuifel. Men lachte om haar vingers
die vaak misgrepen. Ze genoot van alle aandacht.
Op haar zevende verjaardag mocht ze als verrassing mee met papa’s
grote broer. Oom Kees bracht haar naar zijn auto, die gevuld was met
heel veel spullen, allemaal cadeaus – zei oom Kees.
Je zal zien dat het een speciale dag wordt – begon hij verder en stopte
ergens bij de duinen. Daar mocht ze de cadeaus uitpakken.
Oom Kees zette een camera aan om alles voor de familie te filmen –
legde hij daarbij uit. Dan kunnen we later nog een keer genieten!
Daarna ging hij uitleggen wat ze moest doen en vroeg of ze alles had
begrepen. Ze jokte ja.

Oom Kees zag haar onzekerheid en vroeg wat er was. Of ze bang was?
Nee, bang was ze niet, ze vond het alleen een beetje gek en ze had het
koud nu ze zo naakt was. Ze kreeg er kippenvel van. Oom wist wel
raad en smeerde haar lijfje in met een zalfje dat een heerlijke warme
gloed gaf. Ze had het gelijk niet koud meer.
Toen moest ze sluipen als een tijger, ze moest doen alsof, zei oom.
Ze mocht alleen maar naar het rode knopje van de camera kijken,
wat ze deed, maar viel door de duinhelling om in het scherpe zand.
Het deed heel zeer, ze moest huilen. Het zand bleef ook nog op haar
huid plakken. Ze kreeg een troost-snoepje.
Oompje zei dat ze een ras-actrice was, ze had geen idee wat dat was,
maar het had vast iets met de verderop zee te maken.
Nadat oom haar stevig had afgedroogd gingen ze weer naar huis.
Ik ben erg trots op je – liet hij haar weten bij het uitstappen – de film
is vast nog mooier dan we kunnen denken.
Daarna reed hij weg en gingen ze thuis pannenkoeken met stroop
eten met zoveel chocolademelk als je op kunt.
Niemand vroeg naar de film.