Voorgevoel, 2009, A4 tekening
Botte bijl
Ik kan ook kort zijn:
Draag meer vuur aan!
Draag meer water aan!
Wij zullen branden of verdrinken,
nadat we zijn versmolten.
Kort
Beantwoorden
Dagelijkse archieven: 7 mei 2015
Zon
Beheerst toeval, 2008, schets
Tijdelijke black out
Eerst:
De telefoon rinkelt.
In het geluid hoort hij de zonneschijn van de andere kant, hij zit in
de schaduw. Zijn hartslag is onregelmatig. De tenen voelen koud.
Hij is niet goed geaard. Tenminste niet vandaag.
De telefoon blijft rinkelen, hij neemt niet op.
Verder:
Verder dan de koelte van zijn zijn is de bijtende kou van zijn ziel.
De uitgestrektheid van zijn eigen eigen is oneindig. Zijn blik staat
op diep duister. Vanaf de andere kant van de aarde resteren de
klanken van een platenspeler. De groeven zijn diep uitgesleten, er
is veel ruis.
Later:
Hij twijfelt of de telefoon heeft gerinkeld.
In een twinkelende oogopslag ziet hij het schijnsel van een kaars
waarvan de pit opraakt. Het maakt het beeld flakkerend troebel.
Dan pakt hij een potlood en schrijft:
Touch the Sky
On the Way
To the Top
en denkt: dit is een popupopsong en pakt zijn gitaar.
De zon schijnt weer.
Schamelschijn
Boom van alle tijd, 1996, A4 tekening
Tongtijd
Je mag dan je tong zeven maal in je warme mond hebben omge-
draaid, de willige woorden blijven uit. Je blijft steken in eigen
verloren tijd. Je hebt met zorg je penselen gezocht en alle kleuren
verzameld, maar je blijft zoals je bent: een maagdelijk, leeg doek.
Alles zal pas in beweging komen als je de zon toelaat. Dan kan je
je aanvalslied gaan zingen, zodat alle groene bladeren van schrik
wit worden. Daar heb je geen hamer en moker voor nodig.
Daarna boetseert je tong alle wenselijke vervoegingen. De tijd is
weer echte tijd en geen verzameling van getallen. Wolken zullen
ideeën voor gedichten aandragen. Bronchiën zullen nooit meer
verstopt zijn: er is constant lucht! Weg met de nare hoest!
De tijd laat al het bloed sneller stromen. Plannen schieten als
paddenstoelen uit de grond. Je hoeft je niet voor te bereiden,
want alles is al aanwezig.
Dwars door je eigen verbazing zie je dat er geen verwarring
meer bestaat. Bergen blijven gewoon op hun plaats staan. Er
is geen enkele reden meer om ongerust te zijn. Je hoeft alleen
maar wat te observeren en je voelt gelijk de voldoening ervan.
Op die manier is alles even wonderlijk als vanzelfsprekend. De
oogst is onnoemelijk groot, de nek nooit te kort om uit te steken.
De tijd heeft zijn hoogste doel bereikt. De ijsbaan is gesmolten.
Al het vorige was dus maar schamelschijn.
Daarna kun je weer gewoon van je voetstuk afstappen. Je weet
tot hoever je kan gaan. Hemel en aarde bewegen wat af.
Orde
Paletwolk, 2015, bewerkte foto
De weg
Der Weg von der Innigkeit zur Grösse
geht durch das Opfer (Kassner)
Een kunstenaar gaat via de donkere bossen en de wilde beesten
van het kunstcircuit naar de poorten van het museum. Daar wordt
hij ontvangen als de redder van de wereld. Hij is een zoekende ziener,
die eindelijk thuis is. De historische roeping van de Kunst kan nu zijn
gang gaan.
Is dit nu een religieus verlangen?
Opstijgen en afdalen hoort bij de bewegende kunstenaar. Hij is in
alles regisseur. Hij ensceneert het onderbewuste met heel zijn hart.
Hij verlangt naar de ongedeeldheid. De oorspronkelijke emotie wordt
hersteld, maakt plaats voor groot, algemeen, genot. Het taboe mag
geen taboe blijven, moet doorbroken worden. Aarzelen mag niet.
De natuur moet uit de beklemming van het historisch bewustzijn.
Maar pas op! De slaap van de rede baart monsters!
Laat dus het verlangen terugkeren zonder aankomst, thuiskomst
of redding. Kunst moet exploderen in iedere vorm.
Het duikt zomaar ergens op, meestal thuis.
Thuis is trouwens overal.
Kunst is overal waar thuis is, dat is bekend.
Zonet zag ik net nog wat.
Het is nog steeds hier en daar.
Ooit
Compositie (gouache), 1964, bewerkte foto
Alles gaat tenslotte voorbij
In de grote helderheid van vandaag is de rust van geluiden van goud.
Volgens mij ligt er veel zachtheid in wat er zal gaan gebeuren. En als
iemand zou beweren dat er verdoemenis heerste, dan zou ik zeggen
dat het niet waar was. Vandaag is alles zacht. Op een dag als deze
kan er echt niets gebeuren, want de zachtheid van alles maakt ge-
woon bezwaar.
Heb je ooit gedacht hoe onvindbaar je voor mij bent? Heb je ooit ge-
dacht hoe slecht wij elkaar eigenlijk kennen? Wij kennen elkaar en
toch zien we elkaar niet. We zijn schipbreukelingen van ons begrip.
Als zuivere uitlegger weet ik, mijn onbekende, hoe wij elkaar zijn
gaan verliezen. Geleidelijk aan, met de allerbeste bedoelingen, ver-
vreemden we van elkaar. De fantasie werd as.
Is dat de charme van het verleden?
Ach, herinner me er niet aan, want zich het verleden herinneren is
er het heden van maken en dat klopt dus niet. Van het verleden is
bekend dat je er van af moet blijven, begrijp je? Doe dus heden.
Misschien zeg je nu wel om jezelf een houding te geven dat ik leuter.
Alles is misschien niet waar, maar ik blijf erin geloven. Punt.
Maar als ik dit alles alleen denk om mij een genotsgevoel te geven,
dan wil ik die waarheid niet. Die angstaanjager is mij te pervers.
Mijn hoofd en de wereld doet al zo zeer. Dat heb je bereikt.
Die pijn ken jij natuurlijk niet, jouw geest pikt alleen in oude lijken.
Geen enkel probleem is echt oplosbaar. Het is een probleem.
Niemand van ons twee kan de Gordiaanse knoop echt doorhakken,
we kunnen alleen maar doen alsof.
Tijdens de vele momenten van afstandelijkheid waarin ik mij bewust
was als individu, zag ik toch vooral door de ogen van een ander en
vroeg me af wat voor indruk ik ooit fysiek op je maakte. Ooit!
We spraken elkaar toch min of meer toevallig aan?
Ik zei het al: er ligt veel zachtheid in wat gaat gebeuren vandaag.
Andere dagen denk ik veel erger over je.
Briefje
Gele gedachte, 2015, computertekening
Vervlogen vrouw
(al gaande baant men zich de weg)
aan een ooit liefje:
Ik zou je misschien nog kunnen opwachten, maar ik weet niet waar
je bent. Je hebt me niet gezegd waar, en ook niet hoe laat.
Ook kon ik je niet bellen, ik had geen verzonnen boodschap klaar.
Bovendien kunnen anderen dan horen wat wij zeggen en dat vind je
toch ook niet prettig?
Ik wacht dus op een betere afspraak met je. Het goede moment is
er nu niet en komt vanzelf, daar vertrouw ik op (als mijn zenuwen
het houden).
Morgen toeter ik door je straat, tussen half twee en twee. Zul je er
dan zijn?
Dag lief Geel Bloempje. Ik ben nu vooral erg moe.
Veel kussen van immer jouw Beer (innig).
xxx