Tweelicht, 2000, acryl, 180 x 110 cm
Paperglance, 2000, pagina 10
Open raam
Hij droomde van ver binnenwaartse blikken.
Het was een prettig gevoel, het was niet beklemmend.
Zwijgend liepen ze gezamenlijk over de vochtige, bemoste
grond. Ze sloegen daarbij steeds de boomwortels over, wil-
den kennelijk niet vallen.
Het zwijgzame had geen ernstige reden, er viel gewoon niets
te zeggen. Ze kenden elkaar tenslotte ook al lang. Te lang
voor het uitvergroten van niemendalletjes.
Alle overpeinzingen gebeurden dus van binnen.
De slanke, rijzige, teer bebladerde bomen leken klaar hun te
kalmeren. Zij werkten in ieder geval op zijn minst mee. Het
bos is van nature erg vriendelijk en rustig als het licht van
een schemerlamp.
Ze liet alles kalm op zich inwerken.
Het was een waar genot. Ze voelde zelfs een nieuw soort lief-
de opbloeien. Zonder het te zeggen was ze volkomen vrij.
Ze glimlachte en haar glimlach kwam zo vrolijk op de natuur
over dat zij die als het ware kuste. De bladeren zagen alles
en ritselden herfstachtig om deze merkwaardige liefkozing.
Van dat lawaai werd zij wakker.
Ze deed snel het klepperende raam dicht.
Stond op.
