Old Flames, 1997-2015, computertekening

Komende nacht

De zon keert zich bijna van haar vlammenwagen, het zal zo nacht
worden, de schemering hangt al in het dal. De zware dagtaak is op
een haar na gedaan.
Zij zingen samen een mooi avondlied.
Hij vertelt haar een verhaal over zeelui. Die gaan ’s avonds, als de
zon baadt, in een stille baai voor anker. Zij slapen onder het ruwe
dek, moe van de wilde vaart. Voor het slapen gaan vertellen zij
elkaar hijgerige, hartstochtelijke verhalen. Zo krijgen zij rust en
worden in slaap voor het kwaad bewaard, ondanks hun groot
verlangen.
Zij luistert met rode wangen naar zijn zachte stem. Haar ogen
staan vochtig. Hij kon niet weten dat al die vertelde beelden haar
in de herinnering sneden. Een pijnlijk verleden laat nooit los.
Dan ziet ze ineens een rare broodkruimel in zijn linker mondhoek.
Ze probeert het weg te vegen, maar hij zit zo in zijn verhaal dat
hij denkt dat het een aanval is. Voordat hij het beseft geeft hij
haar een lel en zij suizebolt bleek neer.
De gesel van het beeld slaat vaak raak. Dat is het mooie van kunst.

Gebeurtenis, 2015, computertekening

Geschiedenis

De volgende dag kijkt hij zichzelf met een ander oog aan. Er schiet
een ouderwets woord voorbij: nijdig. Nijdig is hij op zijn opgezwollen
gezicht. Het jeukt enorm. Woedend verschijnt er rondom de mond
een rode-roze snor. Afblijven! Je mag er nooit aan zitten te krabben,
dat maakt alles alleen maar erger en het zal nog langer gaan duren
voordat het over is. Handen op de rug en aan wat anders denken!
Met zijn vijftien jaren besluit hij een enorme historische roman te
schrijven. Je moet toch wat. Wat voor onderwerp? Iets over alle
beroemde mannen. Alle grote veroveringen in één groot, dik boek!
Dat zou vast aanslaan!
Het ontsnappen aan de jeuk drijft hem op die weg. Met kinderlijke
overgave maakt hij lange dagen achter zijn schrijftafel. Hij voelt
zich af en toe zelfs goed, jeukvrij en denkt dat hij beslist een nog
niet ontdekt genie is.
Ineens begint het eczeem te huilen, alle blaasjes barsten open en
een vies, gelig vocht stroomt op het net beschrevene. Al het recent
gecreëerde lost op als sneeuw door de zon. Heel de geschiedenis
is in één keer uitgewist. Een hele opluchting volgde.
Op dat moment werd hij volwassen.
Het eczeem bleef voortaan weg, werd geschiedenis.