Witte wolf (droom), 2014, bewerkte foto

Il lupo (de wolf)

Vooraf:
Vaak droom ik nog van Italië, het land waar ik in de jaren 90 mij
probeerde te vestigen. Het licht(e) heeft mij nooit verlaten.
In die tijd was mijn haar dun en lang, ik droeg het in een staart,
werd daarom vaak aangeduid als Il Lupo, de wolf. Dat voelde als
een erenaam, ik was geen sluwe vos, ik was er trots op. Af en toe
komt de wolf nog voor in mijn nachtelijke dromen:

Uit het niets komt niets voort. Het schiet niet op. Het idee blijkt
de grootste leugenaar, het duikt op als een dartel, dampend veulen,
die tussen zijn hoeven de waarheid bewaakt. De waarheid, de echte
oorsprong, is een blinde duif die hij uiteindelijk vertrappelt, zodat hij
dan sneller kon zien.
Ik vraag mij af of dat echt zo is.
De tijd van liegen is voorbij.
Eerst was er niets.
En dan de waarheid, het vuur, de toorts, de horizon na de horizon.
De tijd van wakker worden lijkt nu aangebroken.
Het is tijd om te schrijven wat nooit gelezen wordt.
Want een doener leest niet, een doener schrijft.
De wolf, het varken en de modderman vertrekken met haast.
Mijn oude ogen krijgen nieuwe rimpels,
Mijn haar groeit weer en mijn schuchtere baard stoppelt.
Mijn hoofd ruikt naar wolf.

Zwarte droom, 2014, bewerkte foto

Geen moeite

Vroeger:

O mevrouw,
doet u geen moeite,
o doet u geen moeite,
ik vraag u,
nee ik smeek u
dat u mij geen aandacht schenkt

Het papiertje met deze tekst werd door de werkster onder het kussen
van Joey gevonden, toen ze zijn bed opmaakte. Even had ze de
nijging om er iets onder te schrijven, maar ze beheerste zich. Zelfs
geen flauw akkoord. Als werkster ben je discreet, of hoor je dat te
zijn. Dus niets doen en wegwezen!

Later:
Waarschijnlijk was Joey toen aan het oefenen, wist hij niet zo goed
wat hij er mee aan moest. Woorden schieten wel vaker te kort als
het speeksel de tong te veel bevochtigd en dan krijg je zomaar een
onsamenhangend betoog. In de lijn van je groot verlangen is het
dus niet onverstandig om je kop er goed bij te houden. Voor je het
weet bemoeit de Heilige Geest zich met je en krijg je een spontane
zweetlip. Dan ben je nog liever verdronken in eigen naaktheid.

In het kleine museum van gevoelens zijn de haren vaak niet los,
maar worden zij bijeengehouden met een keurig strikje. De enige
berg die een mens nog bezit is die van Venus, al is het eigenlijk
slechts een glooiende heuvel.
O mevrouw, ik zou hier vreselijk mooie dingen over kunnen zeggen,
maar ik doe het liever niet. Het zwart blijft verborgen onder het zwart.
Hoogstens in een enkele droom spuit en raast het zwart eruit.
O mevrouw, om u de waarheid te zeggen: ik droom en kus de herin-
nering van uw kussen.
Zoiets zou uit de mond van Joey kunnen komen.
Het waren meer verloren zuchten dan levende bewegingen.
Hij leeft in vergane tijd. Oude vlammen laaien niet.