Kleuterwerk, 1950, aquarel op behangpapier

Jonge werkelijkheid

Als vijfjarige had ik al een groot gevoel voor de diagonale compo-
sitie, het was met de geboorte van top tot teen meegegaan.
Het is de keel van de grote zanger dat alles zo gebekt is zoals het
zingt. Geen enkele dag is lichter dan mijn last. Mijn verpakking
belooft veel, mijn lust is groot.

Ooit in die tijd toen ik dit Groot Opperhoofd schilderde was er nog
veel schaarste, er was nog veel op de bon. Papier was te duur of
was er niet, men koos voor oude rollen behang om op te werken.
Was ik dan een brulaap met hoge koorts in die tijd?
Welnee, ik had de rechterhand goed op het hart, deed de duim af
en toe omhoog , gevolgd door een kleine knipoog en koos mijn
kinderlijke kleuren uit de potjes op tafel.
Mijn hoofd zat niet vol turf, mijn oor was goed uitgezogen, mijn
kin was fraai gebogen, mijn neus stevig aangenaaid, het mooiste
weer was altijd in de zomer. Wat wil een kind nog meer?
Een kind wil altijd meer! Bijvoorbeeld de glimmende lippen van de
huishoudster kussen of spugen in de open haard.
Het verlangen naar meer groeit bij de dag. Nog steeds.

Moon & Birds, 2013, schets

Oud liedje

nacht, je was zwart
als een voortzeggende echo
slapende vogels sliepen
geduldig boven de afgrond

de schietschijfmaan
verlichtte de memorie
nachtelijke naaktheid
was gevangen in eigen leegte

ogenlijk open plekken
zijn moord elementen
als jagers gaan geestbalken
met hun ijzeren geweren

als duistere sterren
niet meer aan duisternis hechten
komt het dromend licht
minnaars en martelaars opgepast

straks knipt iemand
met zijn vuile vingers
dan dansen schaduwen
schichtig heen en weer

zij wachten niet af
leggen geen overmatig zout
op vette naaktslakken
hebben de sluipende tijd

Antimate, 2001, acryl, 120 x 95 cm

De niet-vriend

In de lente roepen en waaien de mensen meer dan kort daarvoor.
De stormstrakke gebaren komen pas veel later terug. Nu verheffen
alle schaduwen zich, jonge spruiten groeien zich lawaaierig wild.
Je zou er panisch van kunnen worden als je geest wat zwak uitge-
vallen was. Zet de kluis van je hart maar open, laat de muziek bin-
nendringen en mompel het onmogelijke. Daar is de lente voor!
Als niets is gekomen, niets is geworden heb je het ergens niet
goed gedaan. Dan heb je jezelf ontslagen van alle onderhoud en
verdwaal je snel.
Als taal niet meer dan taal is, stelt komen en gaan niets meer voor.
Met geld is dat niet te koop, taal is geen hapje eten. Taal is meer
een soort trompet. Dichters wuiven er vriendelijk mee als zij zich
verdiepen in het mondstuk. Zij weten het omdat ze aan vele tafels
hebben gegeten. Dichters zijn mensen met de gloed van de aardgeest.
Zij tekenen een zon in hun schaduw, hun adem is rood en hoffelijk.
Mensen als zwart fruit hebben daar niets mee.
Die kneden liever kettingen aan dichte kasten of varen met giftige
vinnen in wankele bootje op wilde rivieren. Hun adem is zo zwaar
dat een luchtmens zich gelijk zwaar ellendig voelt. Zwarte fruit
mensen zijn anti maatjes. Ik heb daar niets mee.
Liever ga ik verdraaglijk mooi tegen alle regels in zoeken naar de
vertedering van de hevigheid. Vaak vind ik maar een schim of een
schuifelende grijns. Ook dat is mooi als je er oog voor hebt.