Haar stem klonk als een fietspomp. Ze ademde snel en hoog. Een paar keer ging haar mond snel open en dicht. Alsof ze iets te zeggen had.

Daarna kwamen er nog een paar hoge kreten. Het klonk als een paar nerveuze geluidjes van petsende plastic laarzen op modderige tegels (met daarna de natte voet). Alle hokjes van haar geest begonnen te schuiven, te bonken, te tingelen, te tikken. Wegtikkende jaloezie.