Red room, 2003, bewerkte foto

Vrije droom

Vrijheid hoeft niet iets te zijn. Vrijheid is een soort vlek.
Dat voelde ik op een feest in Italië; ik heb gezien dat een schedel
bijna van een romp afviel, puur uit genoegen. Ik zag dat er een
constante stroom uit ellebogen kwam. Je kon er met gemak een
heel dorp mee verlichten. Dankzij die uitzinnige mensen voelde ik
mijn vrije vrijheid en botte ik uit.
In mijn mooiste Italiaans zei ik inhoudelijk zoiets als:
geef de gebroken stem meer lucht, geef het gebroken oog meer
licht.
Men was diep onder de indruk, veel meer als ikzelf. Eigenlijk vond ik
het wat overdreven, aanstellerig. Bovendien hielp het niets.
Zelf bleef ik meer een half tevreden buitenstaander, die half dronken
van hervonden vrijheid gekscherende dingen zei. Dus echt niet veel
bijzonders. Ik moest de echte dingen nog meemaken voelde ik.
Maar goed, zo’n belachelijk onderonsje deed me toch goed.
Een poosje later bleek dit een vrije droom te zijn. Ook goed.
Toen ging ik maar wat vazen kleien. Dat was beter.