In de kamer rook het naar stof, verdorde bloemen en opgedroogde inkt. Zo wil ik het graag — sprak het interieur — dit is de geur van mijn ziel.

Daarna ketste en kabbelde de maan en mooi verplaatsbaar licht op de golven. Vanuit de verte groeide die maan tot een grote witte stuiterbol. Op het laatste moment kreeg die bol een vriendelijk gezicht.

Zo wil ik het graag — zei de hyperbool — een vriendelijk gezicht geeft altijd meer licht!