De droom koos een plekje om droog te zitten, het was tenslotte herfst.
Het gebladerte was doorzichtig geworden, lieten verlaten nestjes zien.
Uit een kleurloze heg plukte ze een laatste rode bloem, noemde het Haar Ding.

Ik bewoog mij niet, aarzelde even over een eventueel vervolg, en zag toen haar wapperhaar. Ze ging op haar knieën zitten, stak haar vinger in mijn richting en riep: Niet aankomen, vooral niet aankomen!
Ik schokte mezelf wakker in een leeg oud huis.
De slaap probeerde opnieuw alle eieren uit te broeden.