Thuis, 2011, tekening, A4

De ruimte

Hij is binnengeslopen en drupt nog wat na. Bij de eerste aanblik
schrikt hij van al het licht en schaduw. Dit huis is berg en dal tegelijk.
Heel vreemd. Eigenlijk weet je dan niet waar je bent, er is iets te veel
uitzicht. Je hoofd kan niet meer stil zijn. Je loopt in het eindeloze op een
verdwijnende weg. Je breekt je richtingloze benen bijna.
Alle nieuwsgierigheid verdrijft de weerzin.
Dit huis is dichtgesmeerd met hoop en verwachting. Hier knaagt geen enkel gat.
Je voelt je er thuis.
Je kan niet anders dan knipogen naar deze schoonheid.