Heilige, 2016, schets

Links op rechts gevouwen

Je werd wakker en hoorde mijn stem.
Je ving stukjes natuur op en iets later uiteindelijk waarachtig de
hele natuurlijke wereld. Dat was zo ongewoon dat het prettig was.
Je voelde mijn krachten, omdat ik beschreef wat ik beschreef.
Mijn hart huilt niet, maar ligt in een warm bed. Ik barst van het
leven. En wie leeft zoals wij leven?
Kijk, als je niet leeft, beweegt je gevoel ook niet. Dan wordt het
leven opgegeten door woorden of door drank. Dan blijft de rivier
droog. Dan ben je een schrijver die niet schrijft. Dan zwaaien de
wilgen een zacht goedendag. Dan stroomt de schemering vol met
niets. Dan wordt de doodlopende straat vertrapt.

En nu, nu ben je wakker en hoort mijn stem. Je legt je hoofd op
mijn schouder. De magie hangt in de lucht. Dit is leven.
Even later liggen we in het eens verwenste gras en volgen ons
vlees. Ik raak je arm aan en je schrikt niet. We glimlachen, lijken
wel kronkelend klei. Jij raakt mijn heup aan, voelt tot op het bot.
De zee is zee. Links wordt op rechts gevouwen. We hebben lief
en eisen mooi weer tot we ons helemaal hebben verslonden.
En nu moet je weg, zei je.
Onder de kruin van je geliefde acacia blijf je achter.
Je danst je tienerdans nog licht ebbend na.
Je draait je niet op tijd om en verliest dus je hoofd niet.
Ik loop mijn weg terug en herinner me iets wat ik was vergeten:
je bent heilig!