De weg, 2015, computertekening

Vrije droom

Vrijheid hoeft niet iets te zijn. Vrijheid is gewoon een vlek.
Dat voelde ik op een feest in Italië, Ik heb gezien dat de schedel
bijna uit puur genoegen van de romp afviel. Ik zag dat er een
constante stroom uit beide ellebogen kwam. Je kon er met gemak
een heel dorp mee verlichten. Dankzij die uitzinnige mensen voelde
ik mijn vrije vrijheid en daardoor botte ik flink uit.
In mijn mooiste Italiaans zei ik inhoudelijk zoiets als:
Dare la voce rotta più aria, danno occhio fratturato più luce
(geef de gebroken stem meer lucht, geef het gebroken oog meer
licht).
Men was diep onder de indruk, veel meer dan nodig was.
Eigenlijk vond ik het zelf wat overdreven en nogal aanstellerig.
Ik bleef dus meer een half tevreden buitenstaander, die half dronken
van hervonden vrijheid gekscherende dingen zei.
Dus waar hebben we het over?
Ik moest de echte dingen nog meemaken voelde ik. Ik was nog niks.
Maar goed, zo’n belachelijk onderonsje deed me ergens toch goed.
Een poosje later bleek dit een vrije droom te zijn. Ook goed.