Pensionado, 2011, tekening, A4

Vrije droom

Vrijheid hoeft niet iets te zijn. Vrijheid is een open vlek.
Dat voelde ik op een feest in Italië; ik heb gezien dat de schedel
bijna van de romp afviel, puur uit genoegen. Ik zag dat er een
constante stroom uit ellebogen kwam. Je kon er met gemak een
heel dorp mee verlichten. Dankzij die uitzinnige mensen voelde ik
mijn vrije vrijheid en botte ik uit uit puur genoegen.
In mijn mooiste Italiaans zei ik inhoudelijk zoiets als:
geef de gebroken stem meer lucht, geef het gebroken oog meer
zicht (Dare la voce rotta più aria, danno occhio fratturato più
vista)
Men was diep onder de indruk, het klonk heel wijs, veel meer als
ikzelf ooit kon zijn. Eigenlijk vond ik het licht overdreven en ook
wat aanstellerig. Toch deed ik het.
Zelf bleef ik meer een half tevreden buitenlander, die half dronken
de vrijheid had hervonden en gekscherende dingen zei. Dus echt
niet veel bijzonders. Ik moest de echte dingen nog meemaken voelde
ik, ik was nog maagd.
Maar goed, zo’n belachelijk onderonsje deed me toch goed.
Een poosje later bleek dit een vrije droom te zijn. Alles ging over
mijn pensioen bleek later.
Ook goed.