Het geheim, 2015, bewerkte foto
Familietalent
Een vader zorgde goed voor zijn kinderen. Hij las hen voor uit
romans en de strips uit de krant. Hij hield ervan de spanning op
te voeren met legendes over heidense goden. Lekker de stuipen
op het lijf jagen met spookverhalen door rare stemmetjes op te
zetten was hem niet vreemd. Maar toen zijn vrouw Laura na zeven
jaar huwelijk stierf aan tuberculose, hij was toen vijf jaar oud, viel
hij steeds vaker ten prooi aan depressies.
Eigen schuld hoor ik je zeggen, God straft onherroepelijk al het
kwade. Dat hij haar niet kon redden ondanks zijn gave en vurige
gebeden raakte hem diep. Een oudste zus (K) van mijn moeder
nam de meeste taken over. Zo ging dat vroeger.
Gelukkig bezat die nieuwe moeder artistieke talenten en moedigde
de kinderen aan in hun voorliefde voor tekenen. Hij had groot geluk.
Toch was hij geen wonderkind, pas later in mijn adolescentie kwam
zijn buitengewone gave aan het licht.
Hoe dan ook hij haalde vanaf het begin mijn thema’s als vanzelf-
sprekend uit zijn onmiddellijke omgeving: de mensen en het interieur
van mijn huis, nauwkeurige studies van kopjes en sleutels, van
apothekersflesjes en muntstukken, of zelfs zijn eigen hand.
De plotselinge komst van K. als moederfiguur verzachtte de trau-
matische ervaring van de dood van zijn moeder. Af en toe maakte
hij er een werkje over en noemde het Buiten de Poort.
Daarna hield hij zich bezig met de specifieke gelaatstrekken. Dankzij
foto’s kon hij veel vastleggen. Hij streefde niet naar gelijkenis. De
emotie was hem liever, weg met het realisme, daar heb je wel foto-
grafen voor.
Technisch gezien waren de tekeningen goed of vrij goed. Mooi houts-
koolwerk in snelle, typisch vegende techniek , bewust of misschien
wel het resultaat van een onvolledige fixatie. De composities waren
vanaf het begin al diagonaal.
Zijn zin om te experimenteren was onbeperkt. Wat hij toen al durfde!
Hij zou zich nu zeker drie keer gaan bedenken. Een onvolwassen hoofd
kent vele grenzen.
Wat hij in die tijd ook ontdekte (en wat hij nog steeds toepast) is het
alleen laten van de leegte.
Het was niet ongewoon om grote oppervlakten ongebruikt te laten.
Later begreep hij dat het zelfs een voorwaarde was voor een goed werk.
Totale afwezigheid van de beschrijvende details bleken noodzakelijk te
zijn.
Uiteindelijk zal een compleet leeg vlak alles zeggen.
(1. De mensen die mij kennen weten dat dit verhaal soms waar is)
(2. Je gelooft alleen dat wat je wilt geloven)