Van Gogh is dood,  2013, boek 112, pagina 3

Berookte zonnebloemen

Van Gogh is dood. We hebben het niet kunnen voorkomen.
Hij had te veel woede in zich en kon zich slecht beheersen.
Zijn verf verteerde in het rookgat van zijn eeuw. Zijn volle hoofd
werd nooit meer aangevuld.
Laatst zag ik nog iemand met zo’n verfbespat hoofd. Zijn kwasten
waren uitgebrand (wat eigenlijk een zegen was voor de maatschap-
pij). Hij liep met de krant onder de arm aan de overkant en mom-
pelde flink in zichzelf. Hij groette niemand, toeristen die om een
vuurtje vroegen kregen alleen een boze blik. Onze in-zich-zelf-man
had geen tijd voor een praatje. Alleen een borreltje had nog kans.
In het café waren nog meer van die kunstlummels, die van louter
plezier de lege ruimte volkraaiden.
Aan de wand hingen de zwaar berookte zonnebloemen van Van
Gogh naast de verzoeken en spreuken.
Kom schenk ons een wijntje in. Ons tafeltje kent geen tijd en drijft
langzaam de nacht in.