Scherffiguur, 2013, schets, A4

Scherts/scherf

Het begon allemaal in de slaapkamer. Daar kan ik goed nadenken.
Mijn slaapkamer is ook mijn muziekkamer. Daar wonen al mijn ikken.
De slaapkamer is een labo voor micromuziek van deze eeuw.
Ooit maakte ik van mijn slaapkamer mijn werkkamer. Eerst in het
hoofd, later in het echt. Muziek en slapen gaat goed samen. Ik heb
de wanden geluiddicht gemaakt. Wat ik daar doe gaat de buren niets
aan. Laten zij vooral gaan gissen en mogelijkheden bedenken.
Mijn kamer is dus gemixt en goed voor alles. Alle mogelijke oplos-
singen wonen daar. Ik maak graag mijn eigen visie.
Tenslotte eindigt alles zoals het begint. Steeds opnieuw de kleine
dood. Ik vind mijn grote ziekte in de realiteit. Het liefst geef ik
mijn muzikanten een groot spraakgebrek. Achteruit praten is er eentje van.
Bij het terugspoelen kan je dan alles verstaan, al is het vreemd van
klemtoon. De charme zit vaak in de lichamelijke hapering.
Zo liet ik een keer een man voortduren niezen of snurken en noemde
het destructie. Hij ging er bijna aan kapot.
Ik houd van de kracht van melancholie, doe daar een opgelapte per-
fectie overheen. Dat werkt.
Nu nog een bekeken kus op het eind, zodat de zon spontaan gaat
schijnen! (ook nu!)