Grido, 2014, bewerkte foto

Grijs gebied

De derde ikzelf is ook een zelf zeggen de fotografen. Ze bedoelen
dat ieder gemaakt portret ook weer een soort zelfportret is. In die
zin geldt dat voor iedere kunst. Persoonlijk zou ik dan graag een
verkeerd portret willen maken. Iets wat totaal vervreemd.
Dan kom je uit op de achterkant van jezelf. Die onbekende kant
vertelt iets over het niet geziene, alleen anderen kennen die kant.
Soms ervaar ik die kant als mijn koudste kant, misschien is het ook
mijn vrije zweefkant, die ik soms omarm als ik even niet gelukkig
ben met de realiteit.
Liever bekijk mezelf vanuit een rustige kant. Dan ben ik een heldere
snaar in de ruimte, dan geuren mijn melancholieke haren uit hervon-
den blijdschap. Het licht is dan dichterbij en lichter dan het licht in
de ogen. Het licht de ogen op. Licht schikkend en zingend ga ik ver-
der door het zonnige leven.
Nu nog even een mond op jouw mond: we spreken van niet, niet
spreken doet. Dat is de poëzie van het bloed.
Anderen zeggen over mij dat ik zo mooi kan nagalmen als een
beginnende nachtegaal. Ik weet niet hoe dat bedoeld is, maar
vind het ergens net zo mooi als een slordig masker, die een haar
op het toneel kust.