De vrouw is van elastiek, 2013, computertekening

Het leven in beweging

Een hoog heelal is vast een verkreukelde toestand.
Tussen alle kleumende wolken is weinig ruimte en overal staat de
huid van nieuwkomers op een kier. De engelen hebben geen tijd
voor herschikking van wolkpartijen. Zijn moeten liplezen en gaan
kiezen.
Liplezers zijn de beesten onder de doven. Zelf op de geur vinden
zij nog alles in de mond. Hoe gevoelig kun je zijn?
Nu is het zo dat de meeste vrienden wel beter weten. Die gooien
gewoon alle remmen los en slaan daarbij flink op hun geborduur-
de daar heeft de verklikkerkist uit de hemel geen antwoord op.
Wie goed doet goed ontmoet is hun spreuk. Daarvan springen de
sproeten spontaan rond mijn toet. Ik kruip door mijn eigen bruis
en val nog meer af dan het afgelopen jaar. Prima!
Het echte festival is dus gewoon op aarde. Daar blazen alle boeren
hun eigen boerse blues. Dat is echt het mooiste recht voor de raap
repertoire. Daar vind je alle lenige dames, die hun kunstjes voor je
tonen.
Dit alles is de neerslag van mijn elastieken herinneringen.
Je zou het ook artistiek gekwaak kunnen noemen.
Het leven is geen verhaal, maar een grote omhaal.
Half afgepakt doe je best. Je sluit je mond meestal gepast, zodat
de verdwaalde liplezer werkeloos achter blijft.
Tenslotte zal het wit sluiten, maar dat duurt nog lang.