Soms wil het hoofd kennelijk zwaar worden. Het is zelfs prettig voor dat hoofd dat het ook zwaar kan worden. Een te serieus hoofd kan zijn taken niet meer uitvoeren en repeteert: Het is te veel, te veel, veel te veel... Niks stroomt meer, alles blijft aankoeken.

Die verstopte overloop maakt het hoofd kwetsbaar. De waas bloost zich dan rood (als kind hoorde ik rode vaas in plaats van rode waas).

Wat hier boven staat is natuurlijk verzonnen, maar misschien zit er een mooi verhaal in verborgen. Ondertussen is de waas weer ontkleurd en ziet het hoofd bekend bleek en grijs. De vaas blijft vaas en rood. Er gaat veel goed in de wereld.