OVER

Geschreven artikelen over/van Jan de Bruin


1997: Expositie ‘Tabula Rasa’, Galerie Katuin, Groningen

Big Boy, little boy (1997)TABULA RASA = letterlijk: geschaafd plankje, afgekrabd schrijfplankje, onbeschreven blad. Figuurlijk: niets wetend, met een schone lei beginnen.

Werken komen niet vanzelf uit de hemel vallen. Een schilderij of tekening is maakwerk, dat begint bij een leeg doek of een stuk papier in het atelier. Bij het maken van werken voor deze expositie dacht ik veel aan doorzichtigheid. Heldere, transparante kleuren laten meer zien, bewaren het oude, verzinnen het nieuwe, verrassen.

Wat te maken? Hoe? Waarom?

Kunst en leven zijn niet te scheiden. We verliezen ons soms in het decoderen van symbolen, verklaren graag. Waarom niet alleen de verwondering en daarna het delen ervan?
Ik wil graag tonen, ben nieuwsgierig wat anderen ervaren.
Het werk van andere kunstenaars speelt altijd een grote rol in mijn gedachten. Zo dacht ik de afgelopen tijd veel aan René Daniëls, die nu alweer tien jaar geen nieuw werk meer maakt (nooit hersteld van een hersenbloeding).
Zijn oude werk inspireert me nog steeds, maar ik mis vooral het nieuwe en vraag me af hoe zijn leven nu gevuld is (droomt hij bijvoorbeeld over zijn verleden?)

Associaties

(op het gevaar af dingen toch weer te verklaren)
De onderwerpen liggen altijd dichtbij en gaan voornamelijk over vriendschap. Het beeld moet voor meerdere interpretaties vatbaar zijn. Ik houd van het associatieve spel en hoef vooral niet alles te weten of te begrijpen.
Na mijn Italiaanse avonturen rond 1990 hield ik twee grondvormen over: de cipres en twee bergjes. Soms zijn gespreksvormen abstract geworden, zijn dan alleen compositorisch element. Soms lijkt een boom op iets anders: rimpelig water, een eiland, wolken, een oksel, een geslacht, een donkere modderpoel. Bergen worden benen (grote pas), sterrenbeelden, daken, delen van een sleutelgat, verbindingslijnen enz. Daarnaast speelt de hond een belangrijke verbindingsrol, evenals het bos.

De bron

Zoals gezegd, kunst en leven zijn niet te scheiden. Toeval en moment vallen samen en bepalen zo het onderwerp: ik loop op straat en vind iets, een onverwachte brief, een plotseling weerzien, een foto of bericht uit de krant, een telefoongesprek, een reclamefolder, een muziekje, een droom, een herinnering, enz.

Jan de Bruin, 1997